در مرحله اول تشخیص، از بیمار شرح حال دقیق در مورد بیماری ‌های زمینه ‌ای، علائم کنونی و سوابق فامیلی گرفته خواهد شد تا با استفاده از اطلاعات بدست آمده روش‌‌های تشخیصی مناسب علت ایجاد کننده‌ ی شب ادراری ارائه گردد. در مورد شب ادراری ساده ( انورزی مونوسیمپتوماتیک) که در آن کنترل ادرار در طول روز کامل است و کودک در شرح حال و معاینه هیچ نکته مثبتی که دلالت بر سایر بیماری های سیستم ادراری بکند را ندارد، صرف انجام آزمایش کشت و کامل ادرار کفایت می‌کند ولی در موارد شب ادراری ثانویه و در مواردی که علامت دیگری غیر از شب ادراری ساده وجود دارد ممکن است نیاز به انجام روش‌های تشخیصی پیچیده تر باشد. این روش‌ها می‌توانند شامل مواردی نظیر سونوگرافی سیستم ادراری و یا نوار مثانه باشند.

   درمان شب ادراری با توجه به گستردگی علل ایجاد کننده ی آن، بسته به علت ایجاد کننده ‌ی آن متفاوت است. پس اولین مرحله در درمان این عارضه، تشخیص صحیح علت ایجاد کننده ی آن است. به طور کلی روش‌های درمانی به دو گروه رفتار درمانی نظیر استفاده از ساعت‌های مخصوص برای بیدار کردن کودک از خواب و یا دارو درمانی تقسیم می‌شوند.

   درمان دارویی متداول برای کنترل شب ادراری دسموپرسین می‌باشد که در حقیقت تولید ادرار در زمان شب را کاهش می‌دهد. این دارو به صورت قرص و نیز اسپری‌هایی که داخل بینی زده می‌شوند در بازار وجود دارند. کودکانی که تحت درمان دارویی قرار می‌گیرند لازم است از مصرف مایعات در ساعت‌های انتهایی روز پرهیز نمایند تا دچار عوارض ناشی از کاهش غلظت برخی املاح در خون ( نظیر سدیم ) نشوند.