• سیستوسکپی : در این روش با استفاده از دوربین، داخل مجرای ادراری به دقت بررسی می شود و محل دقیق تنگی مشخص می‌گردد. می توان حین انجام سیستوسکوپی محل تنگی را نیز با ابزارهای مناسب باز کرد لذا این روش، روش درمانی نیز محسوب می گردد.
• گرفتن عکس رنگی از مجرای ادراری با تزریق ماده حاجب داخل مجرا

انتخاب شیوه ی درمان تنگی مجرای ادراری به عوامل متعددی مانند طول تنگی، محل تنگی، شدت تنگی، سابقه ی جراحی های قبلی، سابقه ی پرتودرمانی، بیماری های همراه و علائم بیمار بستگی دارد.

• دیلاتاسیون مجرا : این روش برای تنگی های خفیف مجراری ادراری، روش مناسبی است. این روش از ساده‌ترین و کم زحمت‌ ترین روش درمانی می باشد. در این روش اتساع مجرا با سوندهای فلزی صورت می‌گیرد. شانس عود تنگی در این روش بالا است.
• یورتروتومی : در این روش اندوسکوپیک، با برش ناحیه ی تنگی شده با استفاده از تیغه‌های مخصوص، تنگی برطرف می گردد.
• یورتروپلاستی ( روش جراحی ) : در مواردی که روش های فوق الذکر در درمان تنگی مجرای ادرار اثربخش نباشند، جراحی باز انجام می‌گیرد. اساس جراحی باز در درمان تنگی مجرای ادراری برداشتن ناحیه تنگی و پیوند زدن (آناستوموز) مجدد دو لبه مجرا به یکدیگر می باشد. در این روش اگر طول تنگی به قدری باشد که پس از برداشتن محل تنگی دو سر مجرا به هم نرسد برای ترمیم و جایگزینی این فاصله از بافت هایی مانند مخاط داخل دهان استفاده می شود.