عمده موارد سرطان کلیه به صورت اتفاقی در سونوگرافی تشخیص داده می شود و بیمار هیچ علامت بالینی ندارد. در موارد علامت دار، شایع ترین علامت بالینی که ۶۰ درصد بیماران با آن مراجعه می کنند، وجود خون در ادرار است که یا خود بیمار آن را به طور واضح و آشکار در ادرار می بیند و یا اینکه این خون تنها با میکروسکوپ و به وسیله آزمایشگاه قابل شناسایی است. از نشانه های دیگری که می تواند همراه با سرطان کلیه باشد، درد شکم و وجود توده شکمی است که گاهی در لمس آنقدر بزرگ است که کل حفره شکم را پر می کند. اگر بیماری خیلی دیر کشف شود و فرد نسبت به علائم خود بی توجهی کند، ممکن است زمانی به پزشک مراجعه کند که دیگر خیلی دیر شده و تومور سرطانی به اعضای دیگر بدن وی تهاجم کرده باشد و فرد با علائمی نظیر سرفه و تنگی نفس (تهاجم به ریه)، سردرد (صرع و تهاجم به مغز) یا دردهای استخوانی (تهاجم به استخوان ها) به مطب بیاید. در واقع وجود این علائم نشانه بیماری پیشرفته و غیرقابل علاج خواهد بود.

یکی از خصوصیات مهم این تومور سرطانی این است که مواد خاصی را از خود تولید و ترشح می کند و موجب می شود که در مریض علائمی ایجاد شود که در ظاهر هیچ ربطی به سرطان وی ندارد. برخی از این علایم عبارتند از : افزایش غلظت خون، افزایش سطح کلسیم خون، افزایش فشارخون و ایجاد اختلال در کار کبد.

وقتی بیمار مسنی که عوامل خطرساز گفته شده را دارد مانند سیگارکشیدن، چاقی، تماس با موادی چون پنبه نسوز و… با علایمی مانند خون در ادرار و درد پهلوها یا توده شکمی به پزشک مراجعه می کند و ما به سرطان کلیه مشکوک می شویم، اولین اقداماتی که در جهت ارزیابی علائم وی انجام می دهیم، سونوگرافی است. اگر طی این بررسی ها توده مشکوکی در کلیه ها پیدا شد برای اثبات تشخیص خود از سی تی اسکن شکم استفاده می کنیم زیرا این روش، بهترین روش تشخیصی برای سرطان کلیه است و با کمک آن می توان فهمید که آیا سرطان ایجاد شده مربوط به کلیه هاست یا خیر، اگر مربوط به کلیه ها بود آیا به اعضای دیگر تهاجم کرده یا خیر و اندازه تومور به طور دقیق چقدر است؟