کلیه ها مسئولیت دفع آب اضافی بدن همراه سموم حاصل از متابولیسم مواد غذایی را به عهده دارند. بنابراین اختلال در عملکرد کلیه ها باعث تجمع آب اضافی و نیز سموم در بدن می گردد. یکی از موادی که از متابولیسم پروتئین ها حاصل می گردد کراتنین نام دارد و از آنجا که این ماده صرفا توسط کلیه ها دفع می شود سطح سرمی کراتنین شاخص مناسبی برای ارزیابی وضعیت عملکرد کلیه ها می باشد. بدین صورت که افراد دارای اختلال عملکرد کلیوی سطح سرمی کراتنین بالاتری نسبت به افراد نرمال دارند. سطح سرمی کراتنین بسته به جنسیت، سن و جثه افراد متفاوت است و در استفاده از کراتنین برای ارزیابی وضعیت عملکرد کلیه باید این نکته را مد نظر قرار داد.
برای اینکه کلیه بتواند عملکرد خود را بصورت نرمال انجام دهد در وهله اول باید خون کافی به کلیه ها برسد. اگر خون به میزان کافی وارد کلیه ها نشود، علیرغم اینکه عملکرد کلیه اختلال ندارد ولی سم زدایی از بدن به صورت کامل انجام نمی شود و سطح سرمی کراتنین بالا می رود. به این حالت اختلال عملکردی قبل از کلیوی ( آزوتمی پره رنال ) گفته می شود.
در صورتی که خون کافی به کلیه ها برسد مساله بعدی این است که کلیه بتواند عملکرد خود را به درستی انجام دهد. در صورتی که این اتفاق نیفتد اختلال عملکرد کلیوی و یا آزوتمی رنال بوقوع می پیوندد.
مساله آخر این است که ادرار تولید شده توسط کلیه بتواند بدون وجود انسداد از مسیر آن دفع گردد. اگر بواسطه وجود انسداد از مسیر خروجی ادرار کلیه ها نتوانند عملکرد خود را بدرستی انجام دهند، اختلال عملکرد بعد از کلیوی یا آزتمی پست رنال اتفاق می افتد.
حالت اختلال عملکرد بعد از کلیوی موردی است که در حیطه تخصصی ارولوژی می باشد. نوع اختلال عملکرد کلیوی و اختلال عملکردی قبل از کلیوی را عمدتا همکاران نفرولوژیست با اقدامات غیر جراحی درمان می کنند. ولی اختلال عملکرد بعد از کلیوی را همکاران ارولوژیست عمدتا با اقدامات جراحی و گاها با اقدامات دارویی درمان می نمایند.
از منظر دیگر ، اختلال عملکردی کلیه به دو دسته حاد و مزمن تقسیم بندی می شود. هر کدام از سه حالت ذکر شده در بالا می تواند شکل حاد و یا مزمن داشته باشد.
از شایع ترین علت هایی که سبب نارسایی مزمن کلیه می شود دیابت کنترل نشده، فشار خون کنترل نشده، بیماری کلیه پلی کیستیک، عفونت های مزمن و تکرار شونده کلیه بخصوص در اطفال، آنومالی های مادرزادی کلیه ها، برگشت ادرار از مثانه به کلیه ها در موارد شدید و درمان نشده، مثانه عصبی درمان نشده و انسداد های مزمن سیستم ادراری می باشد.