جدار مثانه از لایه های مخاطی و عضلانی تشکیل شده است. لایه مخاطی در سطح داخلی و لایه عظلانی در سطح خارجی قرار دارد. دیورتیکول مثانه در حقیقت بیرون زدگی لایه مخاطی از درون لایه عضلانی است. این حالت می تواند به صورت مادرزادی وجود داشته باشد یا به هر دلیلی که انسداد در مسیر خروج وجود داشته باشد (مانند بزرگی خوش خیم پروستات) ایجاد گردد.
دیورتیکول های مثانه از آنجا که لایه عضلانی روی خود ندارند امکان انقباض و تخلیه مناسب ادرار را ندارند و باعث ماندن ادرار در مثانه می شوند. دیورتیکول های کوچک مشکل خاصی ایجاد نمی کنند ولی دیورتیکول های خیلی بزرگ ممکن است حجمی بیشتر از حجم مثانه داشته باشند. نوع مادرزادی در دوران کودکی ایجاد علایم می نماید و معمولاً در این دوران تشخیص داده می شوند.
علت بروز دیورتیکول مثانه
همانگونه که ذکر شد، دیورتیکول هم فرم مادرزادی و هم فرم اکتسابی دارد که علت اصلی فرم اکتسابی انسداد مسیر خروجی ادرار می باشد.
علائم دیورتیکول مثانه
دیورتیکول ها در برخی از موارد علائم و نشانه خاصی ندارند و در روش های تصویر برداری از شکم و لگن بطور اتفاقی تشخیص داده می شوند.
نحوه تشخیص دیورتیکول مثانه
تشخیص دیورتیکول مثانه با روشهای تصویر برداری نظیر سونوگرافی و یا عکس رنگی مثانه داده می شود.
درمان دیورتیکول مثانه
درمان دیورتیکول های کوچک رفع انسدادی است که ایجاد کرده اند و خود دیورتیکول خارج نمی شود. در مورد دیورتیکول های بزرگ علاوه بر رفع انسداد بایستی دیورتیکول نیز خارج شده و مثانه ترمیم شود.
عوارض دیورتیکول مثانه
دیورتیکول های بزرگتر و بخصوص مواردی که دهانه تنگ دارند که در آنها تخلیه مثانه کامل انجام نمی شود می توانند باعث عفونت های مکرر ادراری و یا تشکیل سنگ شوند.