سیستم ادراری از چهار قسمت اصلی تشکیل شده می شود که عبارتند از کلیه، حالب، مثانه و مجرای خارجی ادرار. هر یک از قسمتهای فوق می توانند سنگ داشته باشند. اصطلاح سنگ ادراری یک اصطلاح کلی است و نشان دهنده وجود سنگ در یک قسمت از قسمت های نامبرده است.
شیوع آن در ردهی سنی ۳۰ الی ۵۰ سال بیشتر است.
از هر ده مرد، یک یا دو نفر در طول زندگی خود مبتلا به عفونت پروستات میشوند. عفونت های پروستات هیچ ارتباطی با سرطان پروستات ندارند. عفونت پروستات مسری نیست و توسط شریک زندگی شما ایجاد یا منتقل نمیشود.
انواع عفونت و التهاب پروستات
- پروستاتیت باکتریایی حاد: همزمان با شروع این نوع عفونت، علائمی همچون تب و لرز ، احساس درد در لگن، احساس مشکل در دفع ادرار و حالت تهوع و استفراغ به وجود می آید که معمولا با آنتیبیوتیک درمان میشود. این بیماری اغلب به دلیل انتقال باکتری از ادرار به پروستات ایجاد میشود. پروستاتیت حاد ممکن است به پروستاتیت مزمن یا آبسه پروستات تبدیل شود.
- پروستاتیت باکتریایی مزمن: در این نوع از پروستاتیت باکتری در نسج پروستات وجود دارد ولی بیمار علایم پروستاتیت حاد را ندارد. عمدتا بیمار از درد مبهم ناحیه لگن و یا علائم ادراری شکایت دارد ولی درد حاد و یا تب و لرز دیده نمیشود. همچنین وجود باکتری در پروستات میتواند عاملی برای عفونتهای ادراری مکرر باشد. در این بیماری گلبولهای سفید داخل ادرار دیده میشوند و کشت ادرار و یا ترشحات بدست آمده پس از ماساژ پروستات، ممکن است مثبت شوند.
- پروستاتیت التهابی غیر باکتریایی مزمن: به لحاظ علائم بالینی این بیماری شبیه بیماری پروستاتیت مزمن باکتریال است، ولی در این بیماری باکتری در نسج پروستات وجود ندارد و فقط التهاب که اغلب علت آن مشخص نیست دیده میشود. وجود التهاب در پروستات سبب میگردد گلبولهای سفید در ادرار و یا ترشخات پروستات دیده شود ولی کشت این ترشحات مثبت نخواهد شد.
- پروستاتیت غیر التهابی: همانگونه که از عنوان این بیماری پیداست، در این نوع از پروستاتیت نه باکتری در پروستات وجود دارد و نه التهابی در نسج پروستات دیده میشود ( بنابراین در نمونه ادرار و یا ترشحات پروستات نه گلبول سفید دیده میشود و نه باکتری) ولی بیمار علائمی مشابه پروستاتیت التهابی دارد. علت وجود علایم در ای فرم از پروستات ناشناخته است.
نحوه تشخیص عفونت پروستات
تشخیص عفونت پروستات بر اساس شرح حال، معاینه ی فیزیکی و آزمایشات ادرار و ترشحات پروستات صورت است اما اقدامات زیر جهت بررسی دقیق تر ممکن است لازم شوند:
- آزمایش خون و ادرار: برای بررسی نشانه های عفونت انجام میگیرد.
- تجزیه و تحلیل مایع منی: جهت بررسی نشانه های عفونت در منی استفاده میشود.
- روشهای تصویربرداری: جهت بررسی انسداد یا مسائل دیگر در دستگاه ادراری یا پروستات استفاده میشود.
- معاینهی فیزیکی پروستات: که برای بررسی ترشح و گره های لنفاوی بزرگ انجام می شود.
- سیستوسکوپی: جهت بررسی داخل مثانه و پیشابراه از لحاظ انسداد و سایر مشکلات ممکن انجام میگردد.
درمان عفونت پروستات
درمان با آنتی بیوتیک معمولترین درمان پروستاتیت است. در این روش با توجه به نوع باکتری ایجاد کنندهی عفونت، داروی آنتی بیوتیک مناسب را انتخاب می نماید. معمولاً دوره مصرف داروها بین ۴ تا ۶ هفته میباشد.
- دارو درمانی با آنتی بیوتیک: درمان با آنتی بیوتیک معمولترین درمان پروستاتیت است. در این روش با توجه به نوع باکتری ایجاد کنندهی عفونت، داروی آنتی بیوتیک مناسب را انتخاب می نماید. معمولاً دوره مصرف داروها بین ۴ تا ۶ هفته میباشد.
- تجویز مسکنها: باعث کاهش درد و احساس راحتی بیمار میشوند.
- استفاده از داروهایی که دفع ادرار را راحت تر کرده و علائم ادراری بیمار را کاهش دهند.
- ماساژ پروستات: این عمل توسط پزشک متخصص و با استفاده از دست انجام میگیرد. البته در خصوص مفید بودن این روش اختلاف نظر وجود دارد.
- عمل جراحی: به ندرت در درمان پروستاتیت ممکن است اقدام جراحی لازم شود.
عوارض عفونت پروستات
معمولا پروستاتیت منجر به عارضه جدی نمیشود ولی می توانند شامل عوارض نظیر موارد زیر باشد:
- ورود باکتری به خون
- شکل گیری آبسه
- ناتوانی در ادرار کردن
- درد هنگام دفع ادرار
- درد مزمن لگن
- اختلال عملکرد جنسی
ویزیت و مشاوره
جهت رزرو وقت ویزیت و مشاوره با شماره تلفن های ۰۲۱۲۶۷۶۷۸۲۹ ، ۰۲۱۲۶۷۶۷۸۳۲ و ۰۹۱۹۸۰۲۰۹۰۰ تماس حاصل فرمایید.