سیستم ادراری از چهار قسمت اصلی تشکیل شده می شود که عبارتند از کلیه، حالب، مثانه و مجرای خارجی ادرار .لوله حالب به طول تقریبی ۲۵ سانتی متر ( در فرد بالغ )، کلیه را به مثانه وصل می کند.

هر گونه انسداد در مسیر حالب راه خروجی کلیه ها مسدود می کند و در حقیقت عملکرد کلیه را مختل می سازد. انسداد می تواند کامل و یا نسبی باشد. در هر دو مورد هر چه زمان انسداد طولانی تر باشد احتمال بازگشت عملکرد کلیه کمتر می گردد، بنابر این هر چه سریعتر باید عامل انسدادی لوله حالب برطرف گردد.

علت بروز بیماری انسداد حالب

به صورت کلی عامل انسدادی ممکن است درون لوله حالب باشد که به آن انسداد داخلی گفته می شود و یا عامل انسدادی به صورت توده ای از خارج بر روی حالب فشار بیاورد که به آن انسداد خارجی می گوییم. شایعترین این عوامل شامل موارد زیر می شود :

علائم بیماری

انسداد حالب ممکن است هیچ علامت یا نشانه ای نداشته باشد. علائم و نشانه هایی که در این انسداد رخ می دهد بسته به ناقص یا کامل بودن انسداد، چگونگی شکل گیری آن و یک طرفه و یا دو طرفه بودن انسداد، متفاوت می باشد. اما به طور کلی علائم وجود انسداد در حالب عبارتند از:

نحوه تشخیص بیماری انسداد حالب

برای تشخیص انسداد حالب می توان از روش های زیر استفاده کرد:

سرطان مثانه

درمان بیماری انسداد حالب

هدف از درمان انسداد حالب، حذف انسداد و در صورت نبود امکان حذف عامل انسدادی باز کردن مسیر حالب برای جلوگیری از آسیب کلیوی و یا ترمیم کلیه است. در صورتی که عفونت وجود داشته باشد در کنار روش های درمانی، ممکن است از آنتی بیوتیک نیز استفاده شود.

اگر انسداد حالب باعث درد شدید شود ممکن است به یک روش اورژانسی برای تخلیه ادرار از بدن به طور موقت و از بین بردن مشکلات ناشی از انسداد نیاز باشد. استفاده از استنت حالب ( دابل جی ) و نفروستومی ( تعبیه لوله ی تخلیه برای کلیه از طریق پوست ) از این دسته می باشند.

اسنت حالب در حقیقت لوله ای است که یک سر آن در لگنچه کلیه و سر دیگرآن در مثانه قرار می گیرد و به این ترتیب مسیر حالب را باز نگه می دارد. نفروستومی لوله ای است که یک سر آن داخل لگنچه کلیه قرار داشته و سر دیگر آن از پوست خارج می گردد و به این ترتیب ادرار را مستقیما از کلیه خارج می کند.

روش جراحی برای برطرف کردن انسداد حالب ممکن است بصورت باز، اندوسکوپیک یا لاپاراسکوپیک انجام گیرد که انتخاب آن بستگی به علت ایجاد کننده انسداد و شرایط عمومی بیمار دارد. تفاوت اصلی میان این روش های جراحی، زمان بهبودی پس از عمل و تعداد و اندازه برش های مورد استفاده برای جراحی است.